Taladro - 17 AY

Çıkmadım evden 17 aydır.
Ben benim ama sen kimin ağzındasın ?
Hep beni yordun.
Beni benden çok biliyorsun.
Sabrımı kasten deniyorsun.
Ben benim ama sen kimin ardındasın ?
Bu çok çetin oldu.
Boşverdim hep geri doldum.
Gidenlerin hep yeri doldu.
Ben benim ama sen kimin aklındasın ?
Kaybeden oldum.
Haklısın ama ayıp eden oydu.
Yaşıyorum hayatı heybeden artık.
Ve dünya kocaman boşluk.
Bir cümle ne kadar çoksa.
Ayrılık o kadar ani gelirmiş.
Bu kör kurşunla.
Sevdiğim hayatın kalbi delinmiş.
Sana çok geldim.
Peki kendime senden nasıl gelecem.
Yol güzel ama sen bozuksun artık.
Üzgünüm boş yere zahmet edilmiş.
Biri gençliğimi yemiş.
Açgözlülük mü ne denirse.
Dert kalanın hayat gideninse.
Gül tutanın diken ah çekeninmiş.
Ayrılık.
Bu kelime zor sana hep yenilirsen.
Bi’gün anlarsın reddedilirsen.
Seninki kötü ona kalp denilirse.
Yağmalamış biri aşkı ve kaçmış.
Faili meçhul de ben bilirim.
Sen gibi değil de kan gibiyim bugün.
Geçmiyor hiç bir an sinirim.
Milim milim ölüyor gibi zihnim.
Yok oluyor bir gecede kimliğim.
Unuttum kimlere kinliyim.
Olsun, bırakta kafamı bi’ dinliyim.
Çırpınıyorum suratımı döküp.
Aylardan soğuk bir Kasım.
Attım çöpe ördüğün atkıyı söküp.
Dokunsan ağlarım öyle hassasım.
Yok bunun kıstası.
Anladım benim gibi hastasın.
Üfle, ömrünün en özel pastası.
Hediyem sana ayrılık hırkası!