Michél - Chem Morana

Հիշում եմ էն օրը,;
երբ տաք գիշերն ու իմ սրտի ձայները;
լսեցին քո անունը,;
ու տաքացած իմ դողացող ձեռքերը;
հասկացան,որ նորից մենակ չեն լինի;
Ու մեր ուշացած խոսքերը էլ չեն սպասի,;
որ օրը բացվի, մայթը դատարկ;
մեր հետ զարթնի;
Դու մի բան ես, որ ես չեմ մոռանա;
ինչ էլ լինի,;
քո աչքերն ու լույսը լուսնի,;
որ ինձ թողել են,;
որ շնչեմ ու ապրեմ;
որ ուշ չլինի;
Չգիտեի, որ մի օր;
ես հեռավոր մթում կանգնած,;
կլսեի քո անունը;
ու կմնայի տեղում սառած;
Բայց դանդաղ ժպիտով,;
հեռվից նայելով;
էն գրքին սևացած ու փոշիներում;
գինուն՝ դատարկ սեղանին հնացած,;
որ չի չորանում, չի վերանում;
էլ չի ցավում;
Դու մի բան ես, որ ես չեմ մոռանա;
ինչ էլ լինի,;
քո աչքերն ու լույսը լուսնի,;
որ ինձ թողել են,;
որ շնչեմ ու ապրեմ;
որ ուշ չլինի;
Լույսերը,պատերը;
չկան սենյակում,;
Իմ մասին քո ժպիտը,;
ձեռքերը;
վաղուց էլ չեն երևում;
Դու մի բան ես, որ ես չեմ մոռանա;
ինչ էլ լինի,;
քո աչքերն ու լույսը լուսնի,;
որ ինձ թողել են,;
որ շնչեմ ու ապրեմ;
որ ուշ չլինի!